ΙΙ

Το πρόσωπο του ήταν καλυμένο με έναν λευκό επίδεσμο, μόνο τα μάτια μπορούσε να διακρίνει κάποιος। Δυο μεγάλα μάυρα σκοτεινά μάτια । Το σώμα του γυμνό , ορθόνονταν ξεδιάντροπα επιβλητικό στο λουσμένο με φως, σχεδόν άδειο δωμάτιο ξενοδοχείου, όπυ βρισκόταν στην ίδια στάση για περισσότερες από σαρανταοκτώ ώρες। Τα λιγοστά αντικείμενα που υπήρχαν στο δωμάτιο ήταν τοποθετημένα αρκετά μακριά του και η διάταξη τους στο χώρο δεν πληρούσε τα δεδομένα της κοινής λογικής। Καθισμένος στο ξύλινο δάπεδο με το σώμα του να υπακούει στους ήχους μιας φανταστικής ιεροτελεστίας, ακούμπησε τις παλάμες του συμμετρικά στο πλάι του και λυγίζοντας τα γόνατα τα έφερε μπροστά στο στήθος του। Το λευκό φως κατέκλισε το δωμάτιο και θαρρείς αρνούμενος και την τελευταία εν ενεργεία αίσθηση του , σφάλισε τα μάτια κι έμεινε εκεί καθισμένος με την ικανοποίηση ή γιατί όχι, την ηδονή του νικητή να αφουγκράζεται το σφυγμό του॥Ένας θεωρός έβλεπε το δωμάτιο να πάλεται συγχρονισμένα.